วันจันทร์ที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

งานประเพณีเหยาไทยญ้อคำพี้ ประจำปี 2553 วันแรกเมื่อ 19 กพ.2553 อ.นาแก นครพนม



งานเหยาคำพี้ปีนี้ ดูเป็นรูปเป็นร่างเป็นทางการดี
การจัดงานในปีนี้ น่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ดีสำหรับการจัดงานในปีถัดไป
ที่ซุ้มทางเข้าของงานเหยา มีรูปของการจัดงานปีก่อนมาแสดง
มีคนหนาตาขึ้น
การตกแต่งซุ้มผี ที่กลางฝาม
ช่วยกันคนละไม้คนละมือ
กำลังเตรียมระบบเสียง

กำลังซักซ้อมก่อนการเหยา
ซุ้มผี หัวใจของงาน 
ความงามใสซื่อที่เชื่อมโยงกับวิญญานบรรพบุรุษในอดีต
เวลาใกล้เข้ามา
ทุกอย่างเตรียมพร้อม
หมอเหยาก็ตระเตรียม
กำลังง่วนกับขันห้า
พิธีเบื้องต้นของหมอเหยา
หมอเหยาซักซ้อมกับหมอแคน
พิธีใกล้จะมาถึง
ตระเตรียมขันห้า
คุณยายบับภา หมอเหยาอาวุโสกับคณะ
หมอเหยาเข้าประจำที่
แม่เลี้ยง หรือ หมอเหยาอาวุโสของคำพี้ 
คุณยายบับภา ไกยะฝ่าย อายุ 90 ปีแล้ว
เตรียมตัวไหว้ผีบรรพบุรุษ


เริ่มการเหยา นำโดยคุณยายบับภา ไกยะฝ่าย 
ที่ยังแข็งแรงและสง่างามเกินวัย



หมอเหยาที่อาวุโสสูงสุดของชาวไทยญ้อคำพี้
การเหยาดำเนินไปอย่างเรียบง่าย
แต่คึกครื้นมีชีวิตชีวาเหมือนเช่นทุกครั้ง
ปีนี้จัดกลางแจ้งเพราะคิดว่า ดินฟ้าอากาศคงเป็นใจ
บรรยากาศเรียบง่ายที่ผสมผสานระหว่างความขลังกับธรรมชาติ



การต่ออายุให้กับความเชื่อของชนเผ่า 
ที่ต้องฝากความหวังใว้กับคนรุ่นใหม่
โลกที่หมุนไป ประเพณีก็หมุนตาม
มรดกของแผ่นดินคำพี้ที่ยังมีลมหายใจ
เตรียมขีดเส้นแบ่ง


ช่วยกันพิจารณา




ผู้ชมด้านนอกบริเวณพิธี
เป็นพิธีที่เหมือนจะเปิด แต่ก็ไม่ได้เรียกร้องความสนใจจากผู้ใด
                                                                เปลี่ยนชุดในระหว่างการเหยา
มรดกของแผ่นดินหรือ ตำนาน ที่ยังมีชีวิต


พิธีกรรมจากอดีตที่เดินควบคู่ไป
กับความทันสมัยของสังคมในปัจจุบัน

การเหยาที่ฟ้อนตามรอบและทวนรอบประรำพิธี
เด็กเล็กก็ร่วมพิธีได้ ไม่ได้เป็นข้อห้ามแต่อย่างใด
หมอแคนกับหมอเหยา ดนตรีที่จะขาดเสียมิได้
สีสัน ของความต่าง
ลุงแว่นดำ ขาประจำ
ทีมงานกำลังคอยสัญญาน  ว่างานจะเริ่มได้เมื่อไหร่ ?
 
สีสันของงาน
มันเหนื่อย รึว่า มันมึน วู้ย
ผู้ชมตัวน้อยๆ อนาคตของคำพี้
ในวันนี้ เขาเป็นแขกระดับวีไอพี
ชาวคำพี้พาลูกหลานเข้ามาชมการเหยาในวันนี้ด้วย
รำก็หลายรอบแล้ว ยาย( กู )ชักเมื่อย ขอพักแป๊บนึง 
ก่อนจะฟ้อนรอบสุดท้ายของวันนั้น

1 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ26 กันยายน 2553 เวลา 14:57

    ขอบคุณกับข้อมูลประเพณีเหยาคับ จุฟ ฟ

    ตอบลบ

ความเห็นของคุณกับบทความนี้